| |
Os corredores |
|
Os funís |
|
A información |
 |
Os corredores deben permitir un fácil acceso ás distintas seccións do PV. |
|
Cando un corredor por onde circula un ou unha cliente faise máis estreito, convertese nun funil. |
|
Como se comentaba antes, no apartado de Itinerario, a información é fundamental. |
|
Deben facilitar o acceso pero non deben ser demasiado anchos, porque diminúen metros de lineal. |
|
Isto soe ocorrer no espazo onde están as seccións de venda tradicional, onde se acumula a clientela esperando a ser atendida. |
|
As seccións, e os produtos teñen que estar perfectamente sinalizados, si se quere que a velocidade de circulación sexa a adecuada. |
|
Si son demasiado estreitos, a circulación volverase incómoda e ralentizarase a velocidade de circulación. |
|
Outro lugar habitual de funís son as caixas de saída. É dicir, calquera punto que poda dar lugar a aglomeracións. |
|
|
|
Polo tanto, os corredores deberán ter un tamaño óptimo. Pero este tamaño óptimo vai depender do tamaño do establecemento, da sección ou do tipo de produto (alimentación, mobles, etc.) e de como se realiza a compra por parte da clientela (sen levar nada, cesta, carro de compras). |
|
|
|
 |
|
Pódese poñer por exemplo, que nun libre servizo onde se fagan as compras con carriño, a amplitude adecuada do corredor debería acercarse á suma de dous carriños, se é un establecemento pequeno e de tres si é unha gran superficie. |
|
 |
|
 |
|
A lonxitude hai que tela en conta, porque a maior lonxitude maior itinerario, pero maior dificultade para cambiar de sección para a clientela. |
|
|
|
|
